بررسی زیست تجزیه پذیری پلی کلرید بی فنیل در کشت مخلوط سه باکتری سودوموناس آئروژینوزا (as-56)، پانتوآ اگلومرنس (as-22) و آلکالیجنس لوتوس (b-7)

در قرن حاضر، رویکرد جدید به محیط زیست و در نظر گرفتن آن به عنوان یک جزء از سرمایه ملی کشورها و در نتیجه لزوم حفظ آن با استفاده از زیست فناوری از مهم ترین دغدغه های بشر است. با توجه به طبیعت مقاوم برخی ترکیبات سمی و سرطان زا مانند ترکیبات پلی کلرید بی فنیل (pcb)، حذف یا کاهش غلظت آن ها از محیط زیست از اهمیت خاصی برخوردار است. در این پژوهش با استفاده از 3 سویه باکتریایی سودوموناس آئروژینوزا (as-56) ، پانتوآ اگلرومرنس (as-22) و آلکالیجنس لوتوس (b-7) به دست آمده در تحقیقات پیشین، آزمایش های تجزیه زیستی روغن آسکارل در فاز آبی و دوغابی انجام شد و برای اندازه گیری میزان تجزیه زیستی، آنالیز کروماتوگرافی گازی-جرمی به کار گرفته شد. ابتدا تجزیه زیستی 100ppm روغن آسکارل حاوی ایزومرهای مختلف پلی کلرید بی فنیل طی 12 روز در محیط کشت مایع، توسط مخلوط سویه ها انجام شد. در مرحله بعد و تحت شرایط یکسان، آزمایش ها در محیط کشت دوغابی، با سه گونه خاک متفاوت توسط مخلوط سویه ها طی 30 روز انجام شد. تجزیه نمونه های آنالیز شده در محیط آبی در 12 روز، نشان می دهند که روغن آسکارل به خوبی تجزیه شده است. به عنوان مثال 1و1 هگزاکلروبی فنیل از 2/6% به 8/3% ، 1و1 بی فنیل 2و3،2و3، 6و 6 هگزا کلروبی فنیل از 41/12% به 07/4% کاهش یافته است. در مورد محیط دوغابی نیز با مقایسه کیفی کروماتوگرام های گازی-جرمی کاهش محسوسی قابل مشاهده است.